رحم کن بانو دلم از برگ گل نازک تر است

باد    پاییزی   ورق   زد   دفتر   عمر  مرا

                                دید نام عشق در هر صفحه از این دفتر است

جسم    من در شعله ی عشق تو خاکستر شده

                                آتش   عشق  تو اکنون زیر این خاکستر است

عقل   کی   دستش رسد   بر   آستان پاک عشق

                              عشق  حرف  اول  من عشق حرف آخر است

اجتهاد   از   عشق   اگر   گیرم   شبی فتوا دهم

                              هر  کسی  بر عشق    ایمانی ندارد کافر است

مدرسه   جز جمع  و  منها   مطلبی   یادم   نداد

                             عشق   میراثی   بزرگ از درسهای مادر است

کارگردان   داد   نقش   مرد   تنها   را   به من

                              شکوه   از  نقشم   کجا  حق  من بازیگر است

رفت   بر   تاراج  غم   عمر "چکاد" از دست تو

                              رحم  کن  بانو دلم از برگ گل نازک تر است